Πότε πότε,
στο μυαλό μου ζωντανεύεις
πότε πότε,
έρωτά μου συ παιδιάστικε
και πρώτε.

Πότε πότε,
σαν σκιά περνάς ντυμένη
πότε πότε,
έρωτά μου
και πικρά χαμογελάς
όπως και τότε.

Είσαι ανάμνηση
και δέντρο δένω
όσο αν δεν το `θελες
κι αν δεν το θες
είσαι το φάντασμα
το αγαπημένο
από το χθες.

Πότε, πότε,
γίνεσαι ένα με το νου μου
πότε, πότε
έρωτά μου
και μπερδεύεται
το τώρα με το τότε.

Είσαι ανάμνηση
και δέντρο δένω
όσο αν δεν το `θελες
κι αν δεν το θες
είσαι το φάντασμα
το αγαπημένο
από το χθες.

Πότε, πότε,
γίνεσαι ένα με το νου μου
πότε, πότε
έρωτά μου
και μπερδεύεται
το τώρα με το τότε.

Πότε, πότε.....