Πλαστά απ’ τη Βουλγαρία τρεις πλάκες τσόκο
μια χειροβομβίδα με 50 ευρώ
μετανάστες φορτωμένοι σε σάπια φουσκωτά
κι 6 χρόνια αναμονής λίστα στον ΟΚΑΝΑ
αυτή είναι η Ελλάδα που ζούμε κι αναπνέουμε εμείς
Μεσόγειος με εικόνες μέσης ανατολής
Μακελέψανε μ’ αγκίστρι στο μάγουλο ένα ρουφιάνο
παίρνεις ό,τι αξίζεις και κάτι παραπάνω
τα πόδια μου αντέχουνε και βγάζουνε κάτι
νιώθω σα ποδοσφαιριστής να γυαλίζει το μάτι
απ’ αυτούς που μάθανε στη ντρίπλα της αλάνας
κι η μυρωδιά του χρήματος τους έκανε πιράνχας
μεγαλώσαμε με το αδερφός για αδερφό
άλλα ματώσαμε για μια σταλιά σεβασμό
και τώρα κοίτα μας δε χωράνε ξένοι μέσ’ στη κλίκα μας
αυτό είναι το στίγμα μας
με έπιασε δέος όταν είδα τις τρύπες στα εργατικά
εκεί στην Αλεξάνδρας σα τα Δεκεμβριανά
σ’ αυτή τη χώρα έχει γραφτεί ιστορία από παλιά
στον τοίχο της Καισαριανής και στου Παύλου Μελά
ζήσαμε δικτατορίες και δυο κατοχές
θα μιλάω στο παιδί μου για τη 2η λες;
Μπαμπά τι έγινε όταν ήσουνα 30 στην Ελλάδα;
πόλεμος αγόρι μου, Greca Intifada
μου παν η εκδίκηση πως είναι δική μας
ποτέ δε θέλαμε θλιμμένους στη γιορτή μας
ονειρεύτηκα η εκδίκηση πως είναι δική μας
πότε δε θέλαμε θλιμμένους στη γιορτή μας
ο φόβος είναι ανίκητος λέγατε, θυμάστε;
Γύρισε ο τροχός πουτάνες τώρα σωπάστε
σωπάστε για να ακούσετε τα γέλια των χαμένων
που πάνω στα συντρίμμια σας χορεύουν
πωλείται ντρόγκα τηλέφωνο εκατό
πωλείται προστασία στη νύχτα με το κιλό
εγκληματική οργάνωση με φρόνημα υψηλό
στην υπηρεσία λίγων που αξίζουν τον θάνατο
βασανιστές με χακί ή μ’ όποια άλλη στολή
της εργατικής τάξης η πιο μεγάλη ντροπή
ξέρω τι λέω και λέω γιατί ζω μέσα στην πιάτσα
κανείς δε με ταΐζει δεν είμαι καμιά λινάτσα
έχω μάθει τα κορδόνια μου να δένω σφιχτά
και να κοιτάω πίσω απ’ τη πλάτη μου απ’ τα αριστερά
καβατζωμένοι προχωράμε στα μάτια δε τους κοιτάμε
τρέλα δε πουλάμε ταυτότητα κουβαλάμε
τους πάμε εκεί που θέλουμε να τους πάμε
τους τη σπάμε γιατί ξέρουνε ότι μας τη σπάνε
δε τους δίνουμε συλλήψεις και προαγωγές
δεν υπογράφουμε ποτέ ούτε σελίδες λευκές
βαστάμε δε δίνουμε κάνουμε υπομονή
και περιμένουμε το δικηγόρο να `ρθει
σε γήπεδα και πορείες μαυροντυμένοι, μπλεγμένοι
πάντα με τον κάθε διπλανό μας ψιλιασμένοι
έξυπνα κινήσου αυτό μόνο μας μένει
είμαστε ελεύθεροι αλλά πολιορκημένοι
ΤΖΜΛ η συντομογραφία ΤΖΜΛ γαμιέται η αστυνομία
μου παν η εκδίκηση πως είναι δική μας
ποτέ δε θέλαμε θλιμμένους στη γιορτή μας
ονειρεύτηκα η εκδίκηση πως είναι δική μας
ποτέ δε θέλαμε θλιμμένους στη γιορτή μας
ο φόβος είναι ανίκητος λέγατε, θυμάστε;
Γύρισε ο τροχός πουτάνες τώρα σωπάστε
σωπάστε για να ακούσετε τα γέλια των χαμένων
που πάνω στα συντρίμμια σας χορεύουν.