Κοίταξέ με
περιμένω καιρό
ένα βλέμμα ζεστό
άκουσέ με
άγγιξέ με
είμαι εδώ, μα
βλέπεις μόνο το νερό
κι ένα είδωλο κλέβει
τη στιγμή, τη ζωή μας

Γιατί δε μιλάς;
μήπως μέσα σου κι εσύ πονάς;
αν θέλεις θα μείνω
φως, ήλιος θα γίνω
μια ζεστή καρδιά
πάνω στη δική σου να χτυπά
να σ’ αγαπά

Κράτα με
δε θα `μαι πάντα εδώ
ουρανός ανοιχτός
στήριξέ με
φρόντισέ με
πώς φοβάμαι
θα περάσει ο καιρός
ο βυθός σκοτεινός
ίσως σε πάρει μακριά μου

Σε ψάχνω ξανά
τα όνειρά μου ακόμα ζωντανά
κρύβουν έναν κόσμο
όμορφο έναν δρόμο
φωνάζω δυνατά
μα το σιωπηλό νερό νικά
πώς με πονά