Από μικρό παιδί έβλεπα Ράμπο
μια μάσκα τρελή χόρευε μάμπο
είχα κάποτε πρότυπα
που με γεμίσαν στερεότυπα.

Κι από τότε μες στα κλαμπ
φοράω κόκκινη κορδέλα
να κυνηγάω τους κακούς
αντί να κυνηγάω εσένα.

Έτρωγα ξύλο μέσα σ’ ένα ρινγκ
χορεύοντας πολεμικό σουίνγκ
και στο τελείωμα του αγώνα
τα’ όνομα σου είχα στο στόμα.

Μα από τότε όταν βραδιάζει
φοράω γάντια σαν μποξέρ
τρέχοντας μέσα στα σκοτάδια
μήπως και βρω κάποιον μασέρ.

Αφήνοντας του ποδηλάτου μου τα άλεν
αρχίζω να λατρεύω Γούντυ Άλλεν
να μάθω ότι πρέπει για το άλλο φύλο
μα τώρα πια έχω ένα σκύλο.

Όλη μου η ζωή μια ταινία
ψεύτικοι ρόλοι, μια άλλη παρωδία
γεμάτη ήρωες κι οράματα
μα δεν πιστεύω πια σε θαύματα.