Τα χρόνια, πικραμένα
φεύγαν, χωρίς εσένα
και τα μισούσα τόσο
προτού να σ’ ανταμώσω.

Χαμόγελό μου, χαρά μου πρώτη, η λύπες φύγαν
και πώς γεμίσαν τα μαύρα σκότη που με τυλίγαν,
χαμόγελό μου, όταν μού λείπεις καμιά φορά,
χάνω το κέφι, χάνω το γέλιο και τη χαρά,
γι’ αυτό σε βλέπω σαν ηλιαχτίδα, σαν άγγελό μου,
χαρά μου πρώτη, πρώτη μου ελπίδα, χαμόγελό μου.