Ζητάει ο ήλιος λίγο φως
κι ανάβει το φεγγάρι
και κλαίει του Μεγαλέξαντρου
τα νιάτα και τη χάρη

Βγαίνει η γοργόνα στον αφρό
θερμοπαρακαλάει
βοηθάτε τον Αλέξαντρο
που μόνος πολεμάει

Και βγήκαν έξω οι Έλληνες
κάτι βραδιές πανσέληνες
και παίζαν με τον έρωτα
στις όχθες του Αχέροντα
Σ’ άλλα μήκη, σ’ άλλα πλάτη
μα ξέχασαν στην πορεία
ότι γράφουν ιστορία

Αστράφτει η Ανατολή
και συννεφιάζει η Δύση
το γόρδιο ο Αλέξαντρος
πως θα τονε ξελύσει

Τα μάτια ας έχει ανοιχτά
και το σπαθί στο χέρι
το γόρδιο ο πολεμιστής
τον λύνει με μαχαίρι.