Σαράντα κλέφτες ήμασταν, Κρινόρη, Κρινόρη,
σαρανταδυό νομάτοι, Κρινόρη μου λεβέντη.
Κι αν ένας μας αρρώστηνε, Κρινόρη, Κρινόρη,
οι άλλοι τον κρατούσαν, που `στε καημένα νιάτα.
Όρκο βαρύ εκάναμαν, Κρινόρη, Κρινόρη,
ποτέ δεν τον πατάμε, Κρινόρη μου, λεβέντη.
Ολημερίς στον πόλεμο, Κρινόρη, Κρινόρη,
το βράδυ καραούλι, Κρινόρη μου, λεβέντη.
Στο χέρι τα’ αλαφρύ σπαθί, Κρινόρη, Κρινόρη,
στον ώμο το ντουφέκι, που `στε καημένα νιάτα.