Εχτές προχτές που διάβαινα
στο μύλο για να πάω
βρίσκω μια κόρη που `πλυνε
ζυγώνω τη ρωτάω.
-Κόρη μ’ τ’ έχεις και θλίβεσαι
και είσαι λυπημένη;
-Έχω άντρα στην ξενιτιά
κι είμαι βαλαντωμένη.
Δώδεκα χρόνους καρτερώ
και δυο τον απαντέχω
κι απέ πηγαίνω στο χαμό
τι άλλο δεν αντέχω.