Μοιάζει η νύχτα φυλακή
κι εγώ τοπίο ερημωμένο,
δε περισσεύει εδώ ψυχή,
το ξέρω μάταια περιμένω.

Μοιάζει η σιωπή σου ουρανός
κι εγώ πουλί κυνηγημένο,
χρόνια απ’ τη μορφή μου τρως
γουλιά-γουλιά σε πίνω
και αργοπεθαίνω.

Και με πιάνει το παράπονο και πάλι
που μακριά σου εγώ να ζήσω δεν μπορώ.

Κόψε με στα δυο,
στο κορμί μου χάραξε σταυρό,
μια ζωή κομμάτια έχεις αφήσει
δυο τσιγάρα και καπνό.
Σκόρπισε στα δυο
την αγάπη σπάσε σαν γυαλί,
όμως είναι ρόδα
και γυρίζει η ζωή.

Σ’ ένα δωμάτιο αδειανό
φωτογραφίες σου κοιτάω,
κλείνω τα ματιά μου σφιχτά
θεέ μου πως ντρέπομαι
π’ ακόμα σ’ αγαπάω.

Και με πιάνει το παράπονο και πάλι
που μακριά σου εγώ να ζήσω δεν μπορώ.

Κόψε με στα δυο,
στο κορμί μου χάραξε σταυρό,
μια ζωή κομμάτια έχεις αφήσει
δυο τσιγάρα και καπνό.
Σκόρπισε στα δυο
την αγάπη σπάσε σαν γυαλί,
όμως είναι ρόδα
και γυρίζει η ζωή.