Τριγυρίζω μονάχος τις νεκρές Κυριακές
στα υπόγεια της πόλης σε υγρές διαδρομές

Σκαρφαλώνω τις νύχτες σε ταράτσες σπιτιών
προσπαθώ να τρυπώσω στις ψυχές των αστών

Σαν κομπάρσος στα έργα των τυφλών ποιητών
στο ρόλο του κλόουν που δακρύζει χορεύοντας
στο ρόλο του κλόουν που γελάει νεκρός

Έφυγαν χειμώνες και είμαι ακόμα εδώ
με αδιέξοδη μνήμη σ'ενα άθλιο παρόν
είμαι η πνοή χαλασμένων καιρών
με έγχρωμες λέξεις που μυρίζουν αλκοόλ
ζωντανεύω κατάρες στο νεκρό σου “εγω”
είμαι ένοχη στη γιορτή των αθώων

Φύγαν καλοκαίρια κι ακόμα να'ρθεις
ταξιδεύεις γυρεύοντας πικρή ηδονή
είμαι ο καθρέφτης που φοβάσαι να δεις
πνίγομαι τις νύχτες σε ιστούς σημαιών
ενσαρκώνω τη θλίψη εθνικών εορτών
είμαι ο θεριστής των νεκρών ημερών