Στοργικά βλέμματα σε μένα στραμμένα,
μα ήθελαν να δουν τον εαυτό τους σε μένα.
Αυτούς που μιλούσαν για “πιστεύω” και ήθος,
τους είδα να στήνουν τα όνειρά μου στον τοίχο,
κι αναρωτιέμαι πως να ζω σ’ αυτό το καλοστημένο ψέμα.
Οι δρόμοι της μόρφωσης φωταγωγημένοι,
μα είδα τη γενιά μου καλωδιωμένη,
με δέος υμνούν εθνικά κεκτημένα,
μα είδα σημαίες ποτισμένες με αίμα,
κι αναρωτιέμαι πως να ζω σ’ αυτό το καλοστημένο ψέμα.
Η αλήθεια είναι μια πόρνη με πρόσωπο μωρού,
που φτύνει απελπισία στα μούτρα ενός θεού
που ακόμα πουλάει αγάπη.
Η αλήθεια είναι ένα δάκρυ στα μάτια ενός τρελού,
που αντίκρυσε με φρίκη στο βάθος του κενού
να σβήνει η τελευταία ελπίδα.
Το πιο μεγάλο ψέμα είναι η μισή αλήθεια,
αυτή που κάνει την ανέχεια συνήθεια.
Ανθρωποειδή με καρδιές από ναϋλον
στήνουν τη ζωή τους στο θάνατο άλλων,
κι αναρωτιέμαι πως να ζω σ’ αυτό το καλοστημένο ψέμα.