Απόψε στη βεράντα σου υπάρχουν δύο κόσμοι
Ο ένας είναι όμορφος, ο άλλος όχι ακόμη
παίρνεις τα παυσίπονα και τ’ αντισυλληπτικά σου
Και λες "θέλω τον όμορφο". Εντάξει, ετοιμάσου.

Απόψε στη βεράντα σου χτυπάει ένας κυκλώνας
που νόμιζες πως πέρασε, μα είναι εδώ ακόμα
και μέσα του αντιστρέφεται όλη σου η ιστορία
τα γηρατειά η νιότη σου κι η παιδική ηλικία

Απόψε στη βεράντα σου διάλεξες να ζήσεις
μακριά από τον έρωτα και βλέποντας ειδήσεις
ό ένας κάνει πόλεμο, ό άλλος κάνει πάρτυ
κι αυτός μες στο κεφάλι σου δεν έχει κλείσει μάτι.

Και σου μιλάει διαρκώς και άυπνη σε θέλει,
Κι όσο εσύ δεν του μιλάς αυτός σου υπαγορεύει
Λέει: μικρή όταν θα είσαι θα παίζεις με τις κούκλες
και θα ρωτάς "μαμά τι τρώνε οι αρκούδες;"

Τρώνε τα κορίτσια που δεν τρώνε το φαΐ τους
για να μεγαλώσουν και να πηδηχτούν μ’ εκείνους.
Τους ίδιους: Έχουν ίδιο πρόσωπο. Λένε ίδια αστεία
μάλλον ίδια ρούχα θα φοράνε στην κηδεία

Αδικία νιώθεις πάλι απόψε στη βεράντα
μέσα στο κεφάλι σου θα κατοικεί για πάντα
σαράντα χρόνια πέρασαν κι ακόμα σε διατάζει
και μέσα στον καθρέπτη σου τα πρόσωπά του αλλάζει

Είναι ο πατέρας σου, ο γιος κι ο βιαστής σου
είναι αυτός που διάλεξες να περπατάει μαζί σου
θυμήσου, αν θελήσεις να βρεις και συ μια λύση
πέσε απ’ τη βεράντα σου κι αυτός θ’ ακολουθήσει.