Έκλαψα σήμερα πολύ
μόνος μου στο μπαλκόνι·
μέσα απ’ τα μάτια της εσύ,
να τρέμεις στην οθόνη.

Εκεί ήταν Χριστούγεννα
κι εδώ είναι ακόμα καλοκαίρι,
κι αν είναι ο έρωτας κρυφός,
η μέλισσα το ξέρει.

Έγραψα στο μπλοκάκι της
(τι να πρωτοξεχάσω;...)
πως μόνο έτσι είναι καλή η μοναξιά·
αν σε βρω και αν σε χάσω.

Μα τώρα αρχίζει ο χορός,
και η καρδιά ξαναχτυπάει (πιο δυνατά).
Κανείς δεν έχασε κανέναν τελικά
(Γιάννη, σ’ το λέω φιλικά).

Έκλαψα σήμερα πολύ,
ξανά μετά από χρόνια
(είναι η δικιά μου κοντινή Αμερική
ο Johnny Cash, ο Dylan, τα παιδιά τους και τα εγγόνια).

Σταμάτησα το στοίχημα,
έκοψα και τα χάπια...
κι έτσι όπως έμπαινε το φως,
πλημμύρισαν τα μάτια.

Μωρό, σ’ αγάπησα κι εγώ
κι αν θέλεις το πιστεύεις
πως το μπλοκάκι είναι κενό χωρίς αυτό:
νά `ρχεσαι και να φεύγεις.