Ανατριχίλα πάνω από την Παναγία,
σπασμένα κόκαλα παιδιών κι εσύ να τρέμεις.
Να σέρνεται στο δρόμο η ελπίδα
και στο τηλέφωνο ο γιατρός σχεδόν να κλαίει.

Ανατριχίλα πάνω από την Παναγία,
τα γερασμένα αθώα μάτια να δακρύζουν.
Φωνή να λέει «Η ασθένεια θα νικήσει»,
μα η φωτιά της προσμονής δε λέει να σβήσει.

Στάζει απ’ τα γένια του παπά η παστιτσάδα
κι ο γερμανός πέφτει στη θάλασσα
μ’ ένα σπαθί στο στόμα.
33, και δε γέννησε ακόμα
ο που αιώνες τώρα επιπόνως κυοφορεί
του σύμπαντος την τάξη.

Ανατριχίλα πάνω από την Παναγία,
σεισμός μεγάλος κι όλοι κάτω απ’ το τραπέζι.
Ο Σατανάς να σπάει το φως για να γλιτώσει.
Δεκαπενταύγουστο ο κόσμος θα τελειώσει.

Με μια σημαία διαφανή περνάει η Πίστη
και ευλογεί του νυστεριού την Άγια Κόψη,
σε σχήμα Π κι Ωραία την Πύλη της ζωής να κόψει,
για να περάσει στου θανάτου το λιβάδι.