1η Μαΐου, σε πλατεία φωτισμένη
κρατάω μια πράσινη σημαία με το μέλλον μου.
Σε μια καρέκλα πλαστική κάθεται δίπλα μου κι αυτή
και μεθυσμένη από το φως Του τραγουδάει
με έναν Ήλιο στα μάτια κι έναν Ήλιο στα χέρια,
που στις ακτίνες του καρφώνεται ποπ-κορν.

Ακαδημία ρουσφετιών κι ωδείο ψεμάτων,
εσύ μας έδωσες τον πρώτο μας παλμό
σε φωτεινά φεστιβάλ - λαϊκισμού ρεσιτάλ,
μέσα απ’ τα μάτια της, Ανδρέα, έναν θεό έβλεπα κι εγώ.
Στην κουρασμένη επαρχία είχε ο λαός κυριαρχία·
μέσα απ’ το μόχθο της σε έβλεπα κι εγώ.
Στην ανθισμένη επαρχία είχε η καρδιά κυριαρχία·
με την καρδιά της σε αγάπησα κι εγώ.