Δες τη φλόγα που καίει στα μάτια τους…
Κι η ζωή τους βροχή από στάχτη…
Δες τις λέξεις που σπάνε στο σώμα τους…
Κι η ψυχή τους γεμίζει μελάνι…

Μα εσύ φεύγεις στο φως εξατμίζεσαι…
Αφήνεις πόνο γλυκό ένα σημάδι…
Μόνη πάλι χορεύεις και δίνεσαι…
Σ’ αγκαλιές που ερωτεύονται λάθη…

Δεν κοιτάς που οι λέξεις αρνήθηκαν…
Να ηχούν στις δικές μας σελίδες…
Τώρα σκόρπιες γυρνούν και πουλήθηκαν…
Σε μιας άλλης αγάπης τις ρίμες…

Δες τη φλόγα που καίει στα μάτια τους…
Κι η ζωή τους βροχή από στάχτη…
Δες τις λέξεις που σπάνε στο σώμα τους…
Κι η ψυχή τους γεμίζει μελάνι…

Δες τη φλόγα που καίει στα μάτια τους…
Κι η βροχή τα ποτίζει μελάνι…
Δες τις λέξεις που σπάνε στο σώμα τους ..
Κι η ζωή τους θα γίνεται στάχτη… .