Διάλεξα για θάλασσα δικιά μου
να ΄χω για να πνίγομαι
το στερνό το βλέμμα σου
το πιο βαθύ

Μια φορά μου είχες δείξει
πως μ᾽ αλμύρα ο ώμος βρέχεται
αχ ψυχή μου έρχεται
τρύπιος ουρανός

Πως γίνονται όλα ξένα τ᾽ αγαπημένα
που τα πηγαίνει ο καιρός
κράτα με με κυκλώνει ο ουρανός
θα φύγω πάνω σαν καπνός

Στα παράθυρα των τραίνων
νυσταγμένα ξεμακραίνουνε
τα βουβά τα πρόσωπα, τα μαγικά

Άδειασε ο κόσμος
που κοιμάμαι τώρα και που χάραξε
αχ ζωή μου άλλαξες
μα θα σε βρω ξανά