Μέσα στην καταιγίδα της ψυχής μου
σε οριακό σημείο της ζωής μου,
μες το προβλέψιμο παρών που αργοκυλάει
βλέπω τη μοίρα μου να μου χαμογελάει.

Ένα δρομάκι αδιάβατο έχει ανοίξει
το ακολουθώ όπου κι αν καταλήξει
και μου φωνάζουνε οι χτύποι της καρδιάς μου
να βρω την όαση μέσα στην ερημιά μου.

Μέσα στην καταιγίδα της ψυχής μου
τα χρώματα της αναζήτησής μου,
το όνομά σου ζωγραφίζουν σ’ ένα αστέρι
είσαι η μοίρα μου που μου άπλωσε το χέρι.

Ένα δρομάκι αδιάβατο έχει ανοίξει
το ακολουθώ όπου κι αν καταλήξει
και μου φωνάζουνε οι χτύποι της καρδιάς μου
να βρω την όαση μέσα στην ερημιά μου.