Σε βλέπω στη βροχή
να φεύγεις και σε χάνω,
δύσκολη διαδρομή
τρέχω μα δε σε φτάνω,
άφησες κάτι εδώ
στο σώμα μου επάνω.

Άφησες μια πληγή
που αιμορραγεί και τρέχει
εχθρός μου ο καιρός
δεν σταματά να βρέχει.

Θλιμμένη εποχή
είπες δε θα μ’ αφήσεις
κι εκείνο το εκκρεμές χτυπά,
δε θα γυρίσεις.

Βαδίζω στη βροχή
εγώ και η μοναξιά μου,
μια λάμψη μια βροντή
γοργά τα βήματά μου,
χτυπά το εκκρεμές
τέλος τα όνειρά μου.

Άφησες μια πληγή
που αιμορραγεί και τρέχει
εχθρός μου ο καιρός
δεν σταματά να βρέχει.

Θλιμμένη εποχή
είπες δε θα μ’ αφήσεις
κι εκείνο το εκκρεμές χτυπά,
δε θα γυρίσεις.