Χτυπά η ώρα, είναι δυο,
εσύ δε βγαίνεις, να σε δω,
μ’ αφήνεις πάλι μ’ απονιά,
να ξενυχτώ στην παγωνιά.

Κοίτα, οι ώρες πως περνούν,
φεύγουν τα νιάτα δε γυρνούν,
προτού η φλόγα μας σβηστεί,
έλα ν’ αλλάξουμε φιλί.

Σβήνουνε τ’ άστρα κι η αυγή,
γλυκοχαράζει μέσ’ στη γη,
άκου τ’ αηδόνια κελαηδούν
κι αυτά γι’ αγάπη συζητούν.

Έλα κι η ώρα φτάνει οχτώ,
δώσ’ μου το πια, που στο ζητώ,
δώσ’ μου απόψ’ ένα φιλί
έτσι για προκαταβολή.