Με φοβίζουν τα χέρια που μ ακουμπάνε.
Με φοβίζουν τα χέρια που μ ακουμπάνε.
Με φοβίζουν τα χέρια που μ ακουμπάνε.
Με φοβίζει η Ακρόπολη που τόσο εύκολα όλοι αγαπάνε.
Με φοβίζουν τα στόματα που δε φιλάνε.
Με φοβίζουν τα στόματα που δε φιλάνε.
Με φοβίζουν τα στόματα που δε φιλάνε.
Με φοβίζουν οι νεκροί που τα βράδια γυρνάνε και παιδιά συναντάνε.

Στα γόνατα μας παίζουν νεκροί πολιτικοί.
Σκουλήκια έχουν στο πέτο και κατσαριδέ υφή.
Τα μπούτια μας πιάνουν νεκροί πολιτικοί.
Στ'αυτί μου ψιθυρίζουν...(Αλέξανδρε) είσαι πολύ καλό παιδί.

Με φοβίζει τη γνώμη μου όταν ζητάνε.
Με φοβίζει η στιγμή που τα πάντα μετράνε.Μου λες να θυμάμαι