ΑΝΗΛΙΑΓΟΣ


Έβγαινα μόνο της νύχτας την ώρα
κρίμα με δένει παλιό
Νόθα φεγγάρια θολώνουν τα μάτια μου
και με κρατάνε λειψό

Κι όλο βυθίζομαι σ΄άλλο Μεσαίωνα
παραμορφώνομαι

Βράδια γκιζέραγα μόνος, Ανήλιαγος
τέσσερα πόδια φορώ
Μαύρο ποτάμι γελάει τη δίψα μου
με βρωμισμένο νερό

Κι όλο βυθίζομαι σ’ άλλο Μεσαίωνα
παραμορφώνομαι
κι όλο βυθίζομαι, λάμιες απύθμενες
με καταπίνουνε

Έμπαινα πάλι το φως μη με ΄γγίξει
βολεύτηκα τώρα εδώ
Μες στο λαγούμι χαïδεύω τα πλήκτρα μου
να συλλαβίζω ξεχνώ

Όλα στο πιάτο μου, όλα πιο εύκολα
υποκατάστατα

Έλα κυρά μου και σφάξε τα όρνεα
ξύπνα με να σε χαρώ
Ήλιος στα μάτια μου, ήλιος ανέσπερος
κι απ΄τη φωτιά του ας καώ

Ήλιος στα μάτια μου, ήλιος ανέσπερος
κι απ΄τη φωτιά του ας καώ