Σε μεγάλη απόσταση, μες στην ευωδία του δυόσμου,
αναλογίστηκα που πάω.

Κι είπα, για να μη μ’ έχει του χεριού της η ερημιά,
να βρω εκκλησάκι να `χω να μιλήσω...

Αι θυμοί και αι τρέλες της πατρίδας!

Άνοιξα την ξύλινη πόρτα και άναψα κερί,
που μια ιδέα μου είχε γίνει αθάνατη.