Αφήνω να με συνεπάρουν οι νότες του σαξοφώνου
συνδεμένος πάντα με καλώδια μικροφώνου
μέσα μου ρίζωσε ο ρυθμός και η μουσική
μέσα μου τριγυρνάνε στίχοι πέρα από την λογική
μπορεί να απέχω πλέον από την στάνταρ σκηνή
μένω ακόμα η παλιά ισοβίτικη φωνή
εκείνη που θυμάσαι να σε `χει καταραστεί
εκείνος που χτυπούσε με Κριτή και Βομβιστή.

Μα ποιος σας είπε
πως τα παράτησα, βρήκα μονοπάτια και περπάτησα
κράτησα ανάσα μένοντας στα άνισα μάικς
για την πάρτη σας , γίνομαι γροθιά με τα αδέρφια μου,
αυτά που πίσω σ’ άφησαν
καρφωμένος πάνω στον ρυθμό μένω να κυνηγώ υλικό, εύφλεκτο υλικό,
σκορπάμε στο διάβα
6 χρόνια μετά κυλάει ρυθμός καυτός σαν λάβα, ακόμα
τι να μου πουν αυτοί που έχουν την πούτσα του Frozen μες στο στόμα
μα μα, είμαστε κάτω πιο κάτω και απ’ τον πάτο
όμως τον νου σου, μην μιλήσεις για το πάντα αντιεμπορικό βρωμικο συνδικάτο
καταστρέφουμε τα κύματα υπνώτισης, μένοντας πρώτοι σε χτυπήματα συσκότισης
της λίθινης εποχής του κόσμου
ακόμα κρατήματα παίρνει μέσα από το ραπ μου κάθε αδερφός μου
και έτσι μένω μόνιμη εικόνα, μόνιτο
το μόνο στιλ που ταιριάζει να κάνεις με το κρου σου είναι το πισωκολλητό χιτό,
πίσω βλέπω πόλεμο ψυχολογικό, τύπο μοναχικό να μιλά
γάμα την ευγένεια, μιλάει τον ανταγωνισμό,
προκαλώ απότομο αποκεφαλισμό
κόβω λαρύγγια με στίχους φυσίγγια, γαμήδια βρωμα ξίδια πίνω που αν έπινες θα έπεφτες σε κώμα
ακόμα ρίχνομαι με λύσσα,
ακόμα αυτά που δίνουν ώθηση για να μιλήσω είναι γεμάτα με μαύρη πίσσα.

Παντού θα με βρεις λιώμα
είμαι το παιδί με το ραμμένο στόμα
εκπροσωπώ τους λίγους που έχουν γίνει φιγούρες
μόνες δώσαν στον γκρίζο πίνακα χρώμα.


Βλέπω εμένα με μορφή αλήτη,
η απειλή ήρθε και έδεσε με ισοβίτη
σώμα, πτώμα
στον μουσικό αγώνα
εκεί μόνο προβλήματα όπως μωρά η λεχώνα
όταν γυρίσω στον χειμώνα,
ίσως να διασταυρωθούν οι δρόμοι μας ξανά
ως τότε καταραμένε σκύψε κεφάλι
στήσαμε την γκιλοτίνα στα χωριά μας πάλι
την πάλη ζητάμε μέσα σε παλίρροια ρυθμών
στα αρχίδια μου γραμμένη η γνώμη των οπαδών
γράφω για τα αυτιά μου και τ’ αυτιά των αδερφών
ον, έχω τον νου μου γλωσσού μου βαριά κι η μέση
ζω για την στιγμή που τα αυτιά μου θα ακούσουν απ'το στόμα σου `'Με `φαγες μπαμπέση''
ανασαίνουμε να δίνουμε βρωμικα ραπς
ξέρω χωρίς το γκέτο σου ρούπι δεν κουνάς
για υπόγειο μιλάς μα όταν σκάμε face-to-face όλο την γλώσσα σου μασάς
εσύ είσαι αυτός που παράγει διαμάντια
θέλει καρδιά για να κάνεις τον φλώρο μάγκα
για να ξεχωρίζεις την ζωή απ `την κατάντια
Detro σε κυνηγά, τρέξε πουτάνα
ραπβάιλερ λυσσασμένο, μέσα απ'αλάνα
απειλή σαν μαύρη βροχή,
καταδικαστήκαμε ισόβια στο μουσικό κελί.

Συνδεμένοι μια ζωή με καλώδια μικροφώνου
Λόγος Απειλή Detro με ένστικτο δολοφόνου
εντατικά μαθήματα στην πάθηση του πόνου
κοίτα στα μάτια μας για να χωθείς στις πύλες του διαβόλου.

Κοίτα στα μάτια μας για να χωθείς στις πύλες του διαβόλου
κόλαση, φέραμε τώρα'συ πνίγεσαι στο καζάνι
Αλεξανδρούπολη-Κοζάνη
το κάνουμε αδιάκοπα
μονάχα για κωλόπαιδα που αράζουνε σε πάρκα
και σε αλάνια που γράφει πάνω το δέρμα τους "μπάσταρδε"
το κάνω για μένα κόντρα σε αρρωστημένα μυαλά
που `χασαν τη μπάλα, κουφάλα είμαστε γι'άλλα
να στηρίξουμε τον δρόμο, όχι με φήμες και με φράγκα.