Αφήνω στάχτες από πίσω μου κόβω γραβάτες
Καυτές ιδέες σου δίνω και όχι σκάρτες
Σκάσε, πάντα θα μα δεις με γάτες μαύρες
Κάψε, τα είδωλά σου είναι για ντομάτες
Βγαίνουμε, (πως;) σαν πυρετός τα φώτα της πόλης σας σβήνουν καθώς
Κίνητρο, δίνει για φίμωτρο ο αδερφός που πας τυφλός μπροστά γκρεμός
Είναι ντόπα, καριόλα κόντρα να φέρεις μη φας πόρτα
Στο στόμα σου θα βάλω, κάτσε χειροκρότα
Τα αγαπημένα σου βλαμμένα κι έτσι κοπανάω το κεφάλι σου στη κολώνα
Το'πα να πα να λιώσω στην οθόνα
το κάνα για κάθε άψυχο κυκλώνα
Στη μόδα κινούμαι αντίθετα, μες στο χειμώνα
μιλώ όταν πρέπει ή αλλιώς δεν έχω στόμα
12 κουπλέ να έχετε να θυμάστε κάτι από μένα
Ζωσμένοι στίχοι με εκρηκτικά και αίμα
Τους σκάμε παντού, κράτα με άκου το όνομα μου
Σε τοίχους γραμμένο δε θα δεις κοντά μου
Αν δε θες να `ρθεις να μου, όπως βλέπεις ήδη έχω την οικογένειά μου
Αυτούς που το χέρι, θα μου κρατάνε όταν οι βίδες μου θα ξελασκάρουν
Είναι η ομάδα που έφερε αναστατώσεις
Σου παίρνουμε το mic γιατί δεν έχεις τι να δώσεις
Δεν παίζει πια το κοινό να τσιτώσεις
Και πως είσαι έτσι σαν καπότα με ραβδώσεις
Ρυθμό θα νιώσεις, με ένστικτων δόσεις
Από κύτταρα ποτέ νηφάλια, νεκρώσεις
Παίρνουμε αυτό που μας αξίζει, μη γελάς
Επέστρεψε στη μουσική ισοβιτικός μπελάς
Μέση, θα με δεις πίτα μέσα στη νύχτα
Μάτια πορφυρά κωλο-αρτίστα
Βρώμικα πυρά, εκτοξεύουμε, βγαίνουμε δίνω τα αχαλίνωτα τέρατα εύφλεκτα
Υλικά, κυνικά, ο Detro σε κυνηγά
Ησυχάζουνε μόνο όσοι φέρονται φιλικά
Φοίνιξ, αφήνω εφιαλτικά και πικρά
Βλέπεις ο Νικολής με κάθε βλακεία δε γελά
Σόρρυ μα, κάνω τα αδύνατα δυνατά
Για να κρατηθώ και να μην πέσω στο κενό
Σεργιανά, στα ψυχρά πεζοδρόμια φάντασμα
Που κινείται σπαστικά
Τα μέτρα μου δραστικά για αντιμετώπιση σε μπάτσους με μπουκάλια
Στήριξη στους δικούς μου όταν είναι χάλια
Η γκιλοτίνα γύρισε ξανά
Βορράς-Δύση και Νότος απειλή σαν μια γροθιά.