Ποιος, ποιος, είν'αυτός;
Ποιος, ποιος, είν'αυτός;
Είν’ ο Σκρούτζ! Σκρούτζ;!
Είν’ ο Σκρούτζ!
Μίζερος, τσιγκούναρος και σκληρός. Σκληρός…

Είναι στριφνός, γέρος ψυχρός
Μύτη γαμψή, πηγούνι μακρύ
Είναι ο Σκρούτζ , Σκρούτζ!
Μονόχνωτος, με κόκκινα μάτια, πάντα βλοσυρός
Είν’ ο Σκρούτζ! Σκρούτζ…

Κρύα, παγωμένη ψυχή του, βροντερή η φωνή του
Συσσωρεύει το χρήμα, κι ας λυσσάει στην πείνα
Ένας πλούσιος τσιφούτης, και μονίμως κατσούφης
Σαν τον Μάρλεϊ τον συνέταιρο μαγκούφης

-

Στέκει ψηλά, ταμπέλα παλιά
"Mάρλει και Σκρούτζ" ακόμα κρατά
Χρόνια εφτά, εφτά!
Ο κόσμος περνά, και όλοι απορούν γιατί την κρατά
Τι τσιγκουνιά! Τσιγκουνιά..

Κρύο μαγαζί, μ'ένα λογιστή
Τα έσοδα μετρά, του Σκρούτζ προσεκτικά
Προτιμά να ζει
Με ψίχουλα αμοιβή, και δεν αντιμιλά, χρειάζεται δουλειά
Πιστό σκυλί! Χαλί…

Πέτρα η καρδιά του εργοδότη, τον κρατάει δεσμώτη
Γιατί ο Σκρούτζ δε χαρίζει, και την πλάτη του γυρίζει
Και γιορτές δε γνωρίζει,
Γιατί η κούφια η ψυχή του δεν μπορεί
Απ'τα Χριστούγεννα να ζεσταθεί! Τα μισεί…

Ο καρμίρης για τις λίρες μόνο ζει