Αχ! Ακούστε ένα τραγουδάκι, που θέλει πολύ φαντασία. Σκεφτείτε ότι φεύγουμε από αυτό τον τόπο με τα καυσαέρια και πάμε σε ένα εξωτικό νησί όπου χιλιάδες λυγερόκορμα κορίτσια παίζανε και γελάγανε! Αυτή, η Αλόχα, ήτανε θλιμμένη καθότανε κάτω από τους κοκοφοίνικες και έκανε διάφορα χειροτεχνήματα όπως καλαθούρες και κτλ.

Πάντα ένα νησί στον Ειρηνικό θα μας περιμένει,
σαν μια ζωγραφιά στο μυαλό μας το ταξιδιάρικο,
σ’ αμμουδιά χρυσή, θα `μαστε γυμνοί κι οι δυο ξαπλωμένοι,
μ’ ένα τραγουδάκι λίγο σόκιν και λίγο κουλτουριάρικο.

Πέφτουν οι μπανάνες, πέφτουν οι χουρμάδες, πέφτουν οι καρύδες,
φεύγουν οι βδομάδες, φεύγουνε οι μήνες και τα βάσανα,
πλάκωσαν λιακάδες, πλάκωσαν τυφώνες, στρείδια και γαρίδες,
έρωτας κοκτέιλ, κάτω από τ’ αστέρια, Θεέ μου - ανάσανα!

Για αυτό
Κουκουρουκουκού Σουπίτσα
Κουκουρουκουκού Γιαχνί (x5)

Αυτό το τραγούδι έχει πολύ βαθύ νόημα, εκ πρώτης όψεως δε φαίνεται. Σου λέει ο άλλος "κουκουρουκουκού σουπίτσα"; Ε, βλακείες! Όμως τι λέει βασικά; Οι προεκτάσεις τι λένε του τραγουδιού; Ότι φεύγουμε από αυτό τον τόπο με τα καυσαέρια και πάμε σε ένα εξωτικό νησί όπου έχει καθαρή ατ(ι)μόσφαιρα! Άρα; Φυγή! Άρα; Εναντίον του κατεσ(ι)τημένου! Άρα κουλτουριάρικο!

Πάντα ένα νησί στον Ειρηνικό θα `ναι τ’ όνειρό μας,
μισό μέτρο ύφασμα γύρω από τη μέση για ντύσιμο,
χίλιοι παπαγάλοι μας παρηγορούνε για τον καημό μας,
για της Κυριακές μας και για τον βίο μας τον νηστίσιμο.

Πέφτουν οι μπανάνες, πέφτουν οι χουρμάδες, πέφτουν οι καρύδες,
φεύγουν οι βδομάδες, φεύγουνε οι μήνες και τα βάσανα,
πλάκωσαν λιακάδες, πλάκωσαν τυφώνες, στρείδια και γαρίδες,
έρωτας κοκτέιλ, κάτω από τ’ αστέρια, Θεέ μου - ανάσανα!

Για αυτό
Κουκουρουκουκού Σουπίτσα
Κουκουρουκουκού Γιαχνί (x5)