Βιγλάτορες τση λευτεριάς ασημαρματωμένοι
Σε μια κορφή απροσκύνητοι
Σ’ ένα δέντρο από κάτω
Κάθονται και τα πέλαγα
Και τσ’ ορανούς φρουκούνται
Και λαχταρούν κελαηδισμό ν’ ακούσουν των αρμάτων.
Να κατεβούνε στα ριζά
Και με φωτιά και βόλι,
Τσ’ ωριόπλουμης τση λευτεριάς
Το κάστρο να βλεπίσουν.

Ωωωωωωωχ έλα έλα
Ήθελα να...
Ήθελα να `μουνε πουλί...

Ήηηηηηθελα να `μουνε
Πουλί η πρίνος στη μαδάρα,
Η πρίνος στη μαδάρα...

Ωωωωωωωχ έλα έλα
Να μ’ αγκαλιά...
Να μ’ αγκαλιάζει δροσερά...

Ωωωωωωωχ, να μ’ αγκαλιάζει
Δροσερά τσ’ αυγής η κατσιφάρα,
Τσ’ αυγής η κατσιφάρα.