Με σταματήσανε και με ρωρήσανε
μέσα στο δρόμο δυο φίλοι προχθές
Γιατί μας φαίνεσαι σαν να παιδεύεσαι
και στα τραγούδια σου πάντα πως κλαις

Την πρώτη αγάπη σου μήπως λυπάσαι
μήπως θυμάσαι κι ακόμα πονείς
Μήπως την ξέχασες και υποφέρεις
πού πάει δεν ξέρεις, με τι να θρηνεί

Κι εγώ, κι εγώ τους είπα "ακούστε να σας πω τι νοσταλγώ"

Θαρρώ, θαρρώ αλλα καλά κι εγώ δεν ξέρω
Θαρρώ, θαρρώ πως πια γι’ αυτή δεν υποφέρω
Θρηνώ, θρηνώ αλλά δεν είναι πια για κείνη
Θρηνώ, θρηνώ κάποιον παλιό καημό που σβήνει

Όσοι ερωτεύτηκαν κι απογοητεύτηκαν
πιο δυνατά, πιο βαριά κι από εμέ
Αχ, ας μπορούσανε να μου εξηγούσανε
γιατί σε κλαίω, παλιέ μου καημέ

Μια και κατόρθωσα να λησμονήσω
να ξαναχτίσω καινούρια φωλιά
με των ονείρων μου τ’ απομεινάρια
σ’ άλλα κλωνάρια και σ'άλλη αγκαλιά

Αυτοί, αυτοί ίσως να ξέρουν να μου πούνε το γιατί

Θαρρώ, θαρρώ αλλα καλά κι εγώ δεν ξέρω
Θαρρώ, θαρρώ πως πια γι’ αυτή δεν υποφέρω
Θρηνώ, θρηνώ αλλά δεν είναι πια για κείνη
Θρηνώ, θρηνώ κάποιον παλιό καημό που σβήνει