Υπάρχουν άνθρωποι που κρύβουν στη καρδιά τους χίλια τόσα συναισθήματα και μόνοι τους τρομάζουνε
Υπάρχουν άνθρωποι που σφίγγουνε τα δόντια τους και κρύβουν στη καρδιά τους τη ζωή μέχρι να σκάσουνε
Υπάρχουν άνθρωποι που μάθανε μονάχοι τους να ζουν γιατί κανένας δεν κατάφερε να νιώσει
Αυτό που μέσα στη ψυχή τους χρόνια κρυβουν και κανένα δεν αφήσανε ποτέ να το σκοτώσει
Κι όσο για εμένα έχω ανθρώπους στη καρδιά μου, που με σκέφτηκαν στα δύσκολα, όσα και να περάσουν
Κι όλους αυτούς που η χαρά τους ειν’ η λύπη μου εύχομαι κάθε μέρα να με νιώσουν και να σκάσουν
Υπάρχουν άνθρωποι που νιώθουν κι είναι άνθρωποι,
Νιώθουνε πάντα άτρωτοι σε μια πόλη απάνθρωπη
Άνθρωποι που το σπίτι τους βαφτήσανε το δρόμο
Κι ένας μικρός πιτσιρικάς από αστυνόμο ταξιδεύει σε ένα κόσμο συντροφιά με το παππού μου, που πριν φύγει μου `χε πει να `χω το νου μου
Βλέπεις μεγάλωσα με ανθρώπους μα στο κόσμο τους δε χάθηκα
Εστω κι αν βρήκα μερικούς που τους σιχάθηκα

Υπάρχουν άνθρωποι που εκτίμησα μέσα σ’ αυτο το κόσμο που με κάνει συνεχώς να το μισήσω
Υπάρχουν άνθρωποι που αγάπησα, μέσα απ’ τη μουσική μου το δηλώνω και σαφώς το αναγνωρίζω!
Υπάρχουν άνθρωποι που μίσησα, κι από αυτούς εχω κερδίσει ότι για εκείνους δεν αξίζει
Υπάρχουν άνθρωποι που λύγισα, κι όλους αυτούς μες τη καρδιά μου εχω για πάντα φυλακίσει

Γνώρισα ανθρώπους που μιλάγανε με μπέσα
Και στο ταξίδι της ζωής μου ήταν μέσα
Γνώρισα ανθρώπους που στο τέλος ερωτεύτηκα κι αν στην αρχή μπερδεύτηκα γι αυτούς δίνω τα πάντα μου!
Έστω κι αν είναι μακριά μου αυτοί ακούσαν τη καρδιά μου
Αυτοί νιώσανε πως είναι μία βόλτα στα όνειρά μου
Αυτοί δε χάθηκαν ποτέ από μεριά μου, και στη κάθε κίνηση μου είναι κοντά μου.
Υπάρχουν άνθρωποι που κράξανε τραγούδια που `χω κάνει και τους γράφω όλους αυτούς εκεί που δε χωρά μελάνι,
Γιατί υπάρχουνε κι άλλοι που τους λυγίσανε, έγιναν ένα με το στίχο μου κι απλά χειροκροτήσανε
Υπάρχουν άνθρωποι που ζήσανε, αυτά που έζησα για λίγο μετά σβήσανε, ίσως γι αυτό τα παρατήσανε
Γιατί στη μάχη του μυαλού τους δε θα πουν ότι κερδίσανε!

Υπάρχουν άνθρωποι που εκτίμησα μέσα σ’ αυτό το κόσμο που με κάνει συνεχώς να το μισήσω
Υπάρχουν άνθρωποι που αγάπησα, μέσα απ’ τη μουσική μου το δηλώνω και σαφώς το αναγνωρίζω!
Υπάρχουν άνθρωποι που μίσησα, κι από αυτούς εχω κερδίσει ότι για εκείνους δεν αξίζει
Υπάρχουν άνθρωποι που λύγισα, κι όλους αυτούς μες τη καρδιά μου εχω για πάντα φυλακίσει

Έχω ανθρώπους που μάθανε κόμπους να λύνουνε απ’ τη καρδιά τους
Έχω ανθρώπους που σβήσανε πόνους και φύγανε μια μέρα γι αλλους τόπους
Αυτοί γουστάρανε ανθρώπους να γνωρίσουνε, να δουνε τι σημαίνει να `σαι ένας απ’ τη φάρα μας
Αυτοί γουστάρανε τα μη και τη λαχτάρα μας και φύγανε στα ξένα άσπρη μέρα για να ζήσουν
Υπάρχουν άνθρωποι που θα φιλοξενήσουν κι άλλοι τόσοι που στα ύπουλα κοφτά θα σου μιλήσουν
Υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν να μισήσουν
Υπάρχουν άνθρωποι, χαλί να τους πατήσουν...