Ανήσυχος ο ύπνος μου,
Και βάρβαρα τα βράδια,
Με μια ματιά υπέρυθρη
Γυρνώ μες τα σκοτάδια

Βλέπω αυτά που δεν μπορούν
Οι πιο πολλοί να δούνε
Που στα κελιά τους κλείνονται
Και λέξη δε θα πούνε

Ο κόσμος γύρω μου νοθρός
Πηγαίνει στη δουλειά του
Ξέρει του κλέβουν τη ζωή
Στειρώνουν τα παιδιά του

Μα είναι και εκείνα τα παιδιά
Που συναντούν εμπόδια
Που δε λυγίζουνε ποτέ
Που σπάνε τα διόδια

Κι εσύ για μένα ανησυχείς
Μέσα στην παραζάλη
Να σου ζυγίσω την ψυχή
Να δούμε τι θα βγάλει

Πνεύμα από ιώδιο
Ξατμίζεται και φεύγει
Πάντα λιγόψυχα πονά
Πάντα θα καταφεύγει

Ματιά είχα υπέρυθρη
Και έβλεπα το κύμα
Τυφλός στο υπεριώδιο
Σα ψίχουλο, σα τρίμα.

Κι εσύ για μένα ανησυχείς
Μέσα στην παραζάλη
Να σου ζυγίσω την ψυχή
Να δούμε τι θα βγάλει