Λένε πως ο Παράδεισος έχει στενή την πόρτα
και ένας δρόμος σ’ οδηγεί μες στα ξερά τα χόρτα
Μα μια Δευτέρα τραγική, μια αποφράδα εσπέρα
ξέρασ’ η Κόλαση φωτιά κι έγιν’ η νύχτα μέρα.

Μας κάψανε τ’ αδέρφια μας, φίλους και συγγενείς μας
μάτι κακό μας μάτιασε και πήρε την ψυχή μας
μάτι κακό μας μάτιασε και πήρε την ψυχή μας.

Οι διασώστες στο ζενίθ του άχαρού τους ρόλου
μπήκε στο Μάτι του Θεού η ανάσα του Διαβόλου
βρήκαμε μάνες και παιδιά, παππούδες και εγγόνια
όλους μαζί σε μια αγκαλιά μακάβρια κι αιώνια.

Μας κάψανε τ’ αδέρφια μας, φίλους και συγγενείς μας
μάτι κακό μας μάτιασε και πήρε την ψυχή μας
μάτι κακό μας μάτιασε και πήρε την ψυχή μας.

Ξέγνοιαστα γέλια και φωνές, γίναν κραυγές και τρόμος
έχασ’ η μάνα το παιδί, δάκρυ παντού και πόνος
γέμισ’ η θάλασσα ουρλιαχτά, καπνούς και φασαρία
σώματα κείτονται άψυχα μες στα νεκροτομεία.

Μας κάψανε τ’ αδέρφια μας, φίλους και συγγενείς μας
μάτι κακό μας μάτιασε και πήρε την ψυχή μας
μάτι κακό μας μάτιασε και πήρε την ψυχή μας.