Πού να φανταστώ πως θα έφτανε εδώ
να κολυμπάς σε νερά που πνιγόμουνα καιρό
να μη θέλω να με δεις που μόνος δεν μπορώ πια να σταθώ
πού να φανταστώ

Τώρα ακούω τα βήματά σου από μίλια μακριά
λασπωμένες πατημασιές σε στενά σκοτεινά
μα ποιος είμαι εγώ να κρίνω
ποιος απ’ τους δυο είχε δίκιο τελικά

Και περιμένεις ακόμα κάτι απλά να συμβεί
και περιμένεις ακόμα τη λήθη να σβήσει η βροχή
τόσοι χειμώνες μονάχη στο πλήθος
φωνάζεις μα δεν ακούει κανείς
κι αναρωτιέσαι αν είμαστε εμείς τελικά οι τρελοί

Τώρα ακούω ξανά τα τραγούδια που είχαμε δει
να ανασταίνουνε καρδιές που είχαν παραδοθεί
κάποιοι ξέχασαν τα λόγια
και άλλοι τα άκουσαν απ’ την αρχή

Και περιμένεις ακόμα κάτι απλά να συμβεί
και περιμένεις ακόμα τη λήθη να σβήσει η βροχή
τόσοι χειμώνες μονάχη στο πλήθος
φωνάζεις μα δεν ακούει κανείς
κι αναρωτιέσαι αν είμαστε εμείς τελικά οι τρελοί

Τόσοι χειμώνες μονάχη στο πλήθος
φωνάζεις μα δεν ακούει κανείς
και αναρωτιέσαι αν είμαστε εμείς τελικά οι τρελοί
τόσοι χειμώνες θαμμένος στο γκρίζο
θέλω να σκάσω από άνοιξη
και αναρωτιέμαι αν είμαστε εμείς τελικά οι τρελοί