Μία λιμνοθάλασσα για με
μικρός τσικνιάς
μες στα θολά νερά

Δε μου κάνεις χάρη ουρανέ
δε με χωράς
κι ας έχω τα φτερά

Γέμισ ΄ο τόπος σύρματα
σφίγγες ρωτούν αινίγματα
άνθρωπος είμαι απαντώ
δρόμους ανοίγω να περνώ

Έχω το δικό μου μέτρο γη
οικόπεδο
με θέα τον καημό

Μοίρα μου σε είπανε ζωή
και ΄γω εδώ
να λύνω τον χρησμό

Κάποτε βολεύτηκα, κάποτε τυφλώθηκα
τώρα θα με σώσει η ενοχή μου
που έμεινα στα σύρματα, που άφηνα τα κρίματα
βλέπω με τα μάτια της ψυχής μου