Παρθένα Μαρία, η ευσέβειά μου είναι γνωστή,
εκκλησιάζομαι και κοινωνώ
Παρθένα Μαρία, η αγνότητά μου στη ψυχή
είναι παράδειγμα για τους πιστούς
Μα πως, Παναγία, πως για αυτούς χορεύει ωραία;
Το κορμί της πως πετάει φωτιές;
Τη νιώθω, τη βλέπω, ο ήλιος στα μαλλιά της δύει
και χάνω τα μυαλά μου, ο λογικός

Σκοτάδι κι ανάβει, ο πόθος μου ορμεί
σημάδι του Άδη, σαν χάδι στο κορμί

Μα, είμαι αθώος! Δε φταίω εγώ!
Φταίει η τσιγγάνα, αυτή φωτιά είναι, θα καώ!
Δε φταίω εγώ που ο δυνατός είναι ο διάβολος και όχι ο Θεός

Παρθένα Μαρία, τη μάγισσα ετούτη εδώ
μην την αφήνεις τις ψυχές να καίει
Τη λένε Εσμεράλδα, την κόλαση να πάει να βρει,
αλλιώς, μόνο για μένα να αναπνέει

Σκοτάδι του Άδη, τσιγγάνικη καρδιά
Απόψε το βράδυ θα ανάψω πυρκαγιά

Ο Θεός μαζί της.
Ή θα υποκύψει ή θα την πετάξω στη φωτιά.