Όχι, κι αν πέρασε ο καιρός αυτό δεν άλλαξε
η φυλακή του ερωτά σου όχι δεν άνοιξε
όχι, σκουριά δεν έχουν πιάσει αυτά τα σιδερά
έλα κοντά μου, αλήθεια λέω, έστω και σήμερα.

Πως να στο πω, δεν ξεπερνιέσαι
μέσα μου ζεις και δεν ξεχνιέσαι
πως να στο πω σε περιμένω
γι’ αυτό υπάρχω και ανασαίνω.

Όχι, κι αν έφταιξες πολύ και τώρα ντρέπεσαι
να μη διστάσεις πια καθόλου, μην το σκέφτεσαι
όχι, σ’ αγάπησα ακόμα περισσότερο
όσο αργείς, τόσο για μένα είναι χειρότερο.