Χτυπάει τηλέφωνο
δεν είναι για μένα
ούτε κι ετούτη τη φορά
κάθομαι κάτω να συνεφέρω
την ταραγμένη μου καρδιά.

Χτύπησε η πόρτα
λέω αποκλείεται
έχει δικό της κλειδί
κι όμως πετάγομαι, τρέχω ν’ ανοίξω
με μια λαχτάρα σαν μικρό παιδί.

Να `ξερες πόσο τρέμουνε
τα έρμα γόνατά μου
κάθε που ακούω κουδούνισμα
μαχαίρι στην καρδιά μου.

Να `σαι στο άνοιγμα
τι πράγματα είναι τούτα;
Πού ήσουν; Πες μου κάτι κι εσύ
Δε βγάζεις λέξη
φταίω άραγε για κάτι
και δεν το πήρα είδηση;

Μαλλιά άνω κάτω
τα μάτια σου στο πάτωμα
το βλέμμα σαν θολό νερό
θες ένα τσάι; Τι θες να σου φτιάξω;
Έξω αστράφτει, θα βρέξει θαρρώ.

Εγώ θα πέσω να κοιμηθώ
θα βρέξει όπου να `ναι
βάλε και πιες, έχει ό,τι θες
ό, τι νομίζεις κάνε.