Φύσηξε, αγέρα και σήκωσέ με,
πάρε μ’ απόψε μακριά,
λίγο να αφήσω το χρόνο πίσω,
να μετρηθώ με τη σκιά μου,
να δω ποια είμαι,
να βρω ποια είμαι,
ποια είμαι,
να βρω ποια είμαι,
να μετρηθώ με τη σκιά μου.

Φύσηξε, αγέρα και πήγαινέ με,
εκεί που ακούγεται η φωνή μου,
εκεί που κάθε ψέμα θα βγάλει αίμα,
θα γίνει αλήθεια που φωνάζει
και με αλλάζει και με αλλάζει
και με αλλάζει,
πώς με αλλάζει,
εκεί που ακούγεται η φωνή μου.

Φύσηξε, αγέρα και σβήσ’ τα όλα,
να ξαν’ αρχίσω απ’ την αρχή,
να γίνει η ζωή μου άγνωστη χώρα,
χαρταετός να `ν’ η καρδιά μου
κι όπου με πάει κι όπου με πάει
κι όπου με πάει κι όπου με πάει,
χαρταετός να `ν’ η καρδιά μου.\