Κάτω από κείνα τα μαύρα σου γυαλιά
Με προσπερνάς κι ούτε ένα βλέμμα δε μου ρίχνεις
Το ξέρουν όλοι, έχεις τη μύτη σου ψηλά
Και σημασία σε κανέναν πια δε δίνεις

Στιχάκια σου έγραφα μα εσύ αδιαφορείς
Βλέπεις, μεγάλωσες στα πλούτη και τα λούσα
Κι εγώ είμ’ ένας φτωχός τραγουδιστής
Που με τα λόγια μου δε θα σε συγκινούσα

Σ’ είδα μια μέρα μ’ έναν φλώρο να περνάς
Το ξέρω μάτια μου δεν είμαι εγώ για σένα
Θα `ρθει μια μέρα όμως που θα παρακαλάς
Μα για την πάρτη σου δε θα με νοιάζει εμένα
Θα `μαι διάσημος, θα έχω και κοινό,
Στις συναυλίες μου εισιτήριο θα πληρώνεις
Θα ακούς στο ράδιο το τραγουδάκι αυτό
Θα δυναμώνεις... και θα μου λές...

Σ’ αγαπώ!