Τ’ ήτανε πρώτα η Πίτσα, μια σταλιά θηλυκό,
με δίχως σικ και παρουσιαστικό, και όμως,
γίνηκε, όμως η Πίτσα, τάκος της πρώτης γραμμής,
αν δεν πιστεύεις, έλα να την δεις.

Όλα καλά σου, βρε Πίτσα, ένα μονάχα κακό,
που δεν ταιριάζει σ’ ένα θηλυκό,
κάνεις πολύ την σπουδαία, είσαι πολύ σοβαρή
και δεν μπορεί κανείς να σε χαρεί.

Πίτσα, Πιπίτσα, Πηνελοπίτσα,
απ’ τον καιρό, παιδί μου, που `γινες κομμάτι,
να μας τρελάνεις όλους, το `βαλες γινάτι,
καϋμένη Πίτσα, Πηνελοπίτσα,
το παρακάνεις, μα το ναι,
γιατί εσήκωσες ψηλά τον αμανέ.

Δεν κάνει αστεία η Πίτσα μ’ όποιον εμπρός της βρεθεί,
αν τύχει και δεν το καλοσκεφθεί,
πού να της βγάλεις μια λέξη, πού να της πάρεις φιλί,
χρειάζεται να κουραστείς πολύ.

Μπράβο, καλά κάνεις, Πίτσα, μη σε περνούν για χαζή,
η Πίτσα κοροϊδεύει όλους μαζί, τι πόθος,
θα `ρθει, παιδί μου, μια μέρα, θα `ρθει, Πιπίτσα, καιρός
που θα `βγεις κερδισμένη, ασφαλώς.

Πίτσα, Πιπίτσα, Πηνελοπίτσα,
απ’ τον καιρό, παιδί μου, που `γινες κομμάτι,
να μας τρελάνεις όλους, το `βαλες γινάτι,
καϋμένη Πίτσα, Πηνελοπίτσα,
το παρακάνεις, μα το ναι,
γιατί εσήκωσες ψηλά τον αμανέ.