Έχω έναν ήλιο κρυμμένο πίσω από τα βουνά
ένα παρελθόν που έφυγε σα σφαίρα
πήρε μαζί ιστούς, αράχνες, δράκους, φαντάσματα
μαύρα μάγια, ελπίζω να μην πέτυχε κανένα.

Έχω ένα σκύλο που με ξυπνά κάθε χάραμα
μου υπενθυμίζει να ξυπνάω νωρίς για μένα
μια βόλτα, ανασκαφές, ψηλά στον Υμηττό περπάτημα
να κάνω δικό μου ότι μου χωράει μέσα στα χέρια.

Έχω ένα μόνιμο ανακάτεμα
τον τελευταίο καιρό κουνάει πολύ μες στην ελπίδα, έχει αέρα
τα κύματα δε φτάνουν ούτε καν όμως κατάστρωμα
και όπως μου `πε ο αετός κοντεύουμε να βρούμε ξέρα.

Έχω ένα φίλο μου τον έρωτα
όσα χρόνια κι αν περάσαν δε μου `χει πει ποτέ ούτε ένα ψέμα
με περιμένει κάθε βράδυ στο ίδιο μέρος
γεμίζοντας με αγάπη για την επόμενη μέρα.

Έχω ένα πρόβλημα όταν λείπεις
της μέρας μίσος δεν καλύπτεις
γι αυτό και δίνω κακό στο κακό
υπήρξανε στιγμές όπου δε θα `θελες μαζί μου να τις ζήσεις.

Έχω προβλέψει καταλήξεις
έχω ένα rap άγγιγμα που δε σ’ αφήνει αν δεν πω να μ’ αγγίξεις
έχω σταλθεί για κάποιο λόγο εδώ στα σίγουρα
νομίζω είσαι κοντά μαζί μου, να τ’ ανακαλύψεις.

Έχουμε μόνο μια ζωή
έχουμε ένα δρόμο κάθε παρακλάδι σε καθυστερεί
έχουμε μία οικογένεια, μια αγάπη αληθινή
ένα αστέρι μία ευκαιρία σε όλους δίνεται μία γη.
Μια δυσάρεστη στιγμή δε θέλει άλλη
για να καταλάβεις το χαμόγελο τι πάει να πει
μία λέξη, μία εικόνα που προκύπτει μαγική.
Μη λες πολλά έχουμε όλοι ότι μας αναλογεί.

Έχω βρεθεί στο λυρισμό μου μπερδεμένος
έχω γυρίσει μ’ όπισθεν μετάνιωσα στο τέλος
έχω υπάρξει μόνος με πολλούς
έχω υπάρξει με πολλούς ο μόνος που θα `θελες για να ακούς.

Έχω βγάλει το συμπέρασμα, κάνοντας άκρη το έδεσμα
έχω παιδευτεί πολλές φορές για το αποτέλεσμα
έχω ένα αδερφό που `χω πάνω από ένα κοινό
αγάπη και ταλέντο που πολλές φόρες μ’ αυτό απορώ.

Έχω ένα συγκρότημα, κρίκος ενότητα
ψυχόδραμα θυμάσαι τι είναι, για να ξεπερνάς το πρόβλημα
μια μάνα, ένα πατέρα με τη σπίθα μες στο βλέμμα
ένα κτίριο σαν τον ήλιο κίτρινο να φέγγει πέρα ως πέρα.

Περνά στο booth μου και μπες στο θέμα
bashment έδρα, λόγια όχι αέρα
σταθερά, γίναν τα θεμέλια πέτρα
έχω σταθερούς ρυθμούς, μέσα σε ασταθείς καιρούς.

Έχω αγαπήσει την ευθύνη
έχω συμφιλιωθεί με σκέψεις μαύρες κι όποια πόρτα δεν ανοίγει
αν ήταν όλα εύκολα και σίγουρα
θα `ταν πυροτεχνήματα, η λάμψη εδώ δε σβήνει.

Έχουμε μόνο μια ζωή…

Έχουμε μόνο μια ζωή
έχουμε ένα δρόμο κάθε παρακλάδι σε καθυστερεί
έχουμε μία οικογένεια, μια αγάπη αληθινή
ένα αστέρι μία ευκαιρία σε όλους δίνεται μία γη.
Μια δυσάρεστη στιγμή δε θέλει άλλη
για να καταλάβεις το χαμόγελο τι πάει να πει
μία λέξη, μία εικόνα που προκύπτει μαγική.
Μη λες πολλά έχουμε όλοι ότι μας αναλογεί.