Το σχέδιο είναι έξυπνο και εξίσου απλό
μεγαλώνοντας να μάθω μονάχα να πειθαρχώ
ένα σκυλί με λίγο ελεγχόμενο μυαλό
που θα κάθετε σούζα μπροστά σε λίγο φαγητό
πρώτη στάση το σχολείο, κυνοκομείο
ο μπόγιας με δάσκαλου στολή μέχρι τις δύο
μας μάθαινε να συμβιβαζόμαστε όπως και ΄να `χει
και να αμφισβητούμε μη τυχόν και λάχει
μιλάνε για γιορτές και μέρες καλές
εγώ έζησα γιορτές με σφαίρες μεταλλικές
σε πιτσιρικάδων καρδιές
απ’ το μακρύ χέρι τους κράτους που ταΐζει εκλογές
ο διπλανός σου πέθανε στην άκρη του δρόμου
και είναι γνωστό σε όλους το προφίλ του δολοφόνου
αυτοί κρεμάνε κορνίζες με το Χριστό
εγώ βλέπω κορνίζες με άλλον ένα λευκό
η εξουσία είναι το πιο μεγάλο αφροδισιακό
και το εμπόριο ελπίδας ντυμένο με χρυσό
δεν ξέρω αν υπάρχει θεός τελικά
γιατί συνήθισα να ζω παρέα με τον σατανά
είδα έναν φίλο στο χώμα και ούτε ξέρω γιατί
κάθε γειτονία έχει κι από έναν παιδεραστή
θα σκοτώσω αν κάποιος ακουμπήσει το παιδί μου
και θα το έκανα ξανά μέχρι να καεί η ψυχή μου
ορίστε λοιπόν βγήκα ελαττωματικός
η γραμμή παραγωγή σας είναι σκέτος οχετός
είχα ευκαιρίες να ζήσω μικροαστός
χίλιες φορές στη Σταυρούπολη τρελός.

Είμαι στο όριο, εκεί που με ωθεί το εγώ
Στο περιθώριο, εκεί που έχω μάθει να ζω
Έχω ένα σχέδιο, να βγω από το κάδρο αυτό
Το σχέδιο μου είναι απλό, ή αυτοί ή εγώ.

Το όνομα μου είναι στο δρόμο
το γνωρίζουν καλά το όπλο μου
το μυαλό μου σημαδεύω λεφτά
το σχέδιο μου να αποδράσω μέσα από τα σκατά
μα τελικά είμαι χειρότερος από ότι παλιά.

Κοντά 30 και ακόμα στην Ελλάδα ταπί
η ιστορία μας πέρα για πέρα αληθινή
επαγγελματίες απατεώνες κακοποιοί
η φάση μας είναι ακόμα ή εγώ ή εσύ.

Κι είμαι ακόμα με το μέτωπο καθαρό
και λερωμένο ποινικό μητρώο από μωρό
ο γέρος μου την σκαπουλάρει στον εξωτερικό
ενώ προσεύχεται να μην βρεθώ στον Κορυδαλλό...

Χάνω τον ύπνο ξύπνιος απ’ τις 3 το πρωί
έχω εφιάλτες βλέπω ότι έγινε η στραβή
είμαι λουσμένος στον ιδρώτα και με πνίγει η οργή
μα έχω τα χέρια μου θα κάνω ότι και αν χρειαστεί.