Ο γκεμιτζής αρρώστησε στου καραβιού την πλώρη.
Δεν έχει μάνα να τον δει, κύρη να τόνε κλάψει,
ούτ’ αδερφό, ούτ’ αδερφή κερί να τον ανάψει.

Τον κλαίει η καπετάνισσα με τον καραβοκύρη.
Σήκω, καημένε γκεμιτζή, σήκω, καημένε ναύτη,
να κουμπασάρεις τον καιρό να βγούμε σε λιμνιώνα.