Σ’ έφτιαξα κομμάτι κομμάτι απ’ το μηδέν
στο χειρουργικό κρεβάτι γεννηθέν
το nocturne ματζόρε του chopin
το αριστούργημα μου, τυλιγμένο στα σατέν
σ’ έκανα όπως γουστάρω, κι ας ρισκάρω
τα μέλη σου μοντάρω, με το κακό φλερτάρω
το σώμα σου παζλ, φρικιών φεστιβάλ
με της αναλογίες, της jill του bilal
όσο για το μυαλό σου ρεσιτάλ
γιατί ο εγκέφαλος σου, είναι αμπνορμάλ
καλώς ή κακώς, σαν να είμαι ο θεός
σ’ ανέβασα ψηλά να σ’ αγκαλιάσει ο κεραυνός
κούνησες τα δάχτυλα και είπα “it's alive”
με τον καμπούρη fritz, έκανα high five
γιατί να `ναι ανάγκη, ο θηλυκός μου κλώνος
γιατί όσο πιο γαμάτος, τόσο και πιο μόνος.

Νύφη, κομμένη, ραμμένη
απ’ το μηδέν φτιαγμένη
γυναίκα, ερωμένη, είσαι η κοντέσα μου
νύφη, κομμένη, ραμμένη
απ’ το μηδέν φτιαγμένη
η νύφη για το τέρας, που έχω μέσα μου.

Ο κόσμος το παράξενο για να το δει συρρέει
και όταν το φοβάται φροντίζει να το καίει
ο average να ξέρεις, με φάπα καταρρέει
κι ένα μικρό κορίτσι στο νερό δεν επιπλέει
στην αγκαλιά σου να κρυφτώ, απ’ τους χωρικούς
όταν με κυνηγάνε με στιλέτα και πυρσούς
έλα να καταστρέψουμε σιχάματα, κατάματα
πριν τα γεράματα να κάνουμε δυο τρία θαύματα
και ας έχω γεμίσει το κορμί σου με ράμματα
κι ας έκανα επάνω σου ψυχωτικά πειράματα
αγαπώ τις ουλές που `χεις στο λαιμό
θέλω να αγαπήσεις αυτές που `χω κι εγώ
μια κόπια, μου μοιάζεις, όμως δε μου ταιριάζεις
γιατί δυσφορείς; γιατί μου παρακμάζεις;
στα μάτια που σου έδωσα, να με κοιτάζεις
το βλέπω με μισείς με φοβάσαι και ουρλιάζεις.

Νύφη, κομμένη, ραμμένη
απ’ το μηδέν φτιαγμένη
γυναίκα, ερωμένη, είσαι η κοπέλα μου
νύφη, κομμένη, ραμμένη
απ’ το μηδέν φτιαγμένη
η νύφη που θα μοιραστεί την τρέλα μου.