Μου υποσχέθηκες αγάπη
Μα έλα που την απαρνιέσαι
Μου γυρνάς τώρα την πλάτη
Και γελάς ειρωνικά
Όσα ζήσαμε τα σβήνεις
Και τα πάντα απαρνιέσαι
Το έργο τέλειωσε το βλέπω
Πια για μας οριστικά.

Στερνή μου γνώση, να σ’ είχα πρώτα
Όταν του άνοιγα του έρωτα τη πόρτα
Μα αν γυρίσει, μην τον λυπάσαι
Να του φωνάξεις όπως έστρωσες κοιμάσαι.

Μου υποσχέθηκες αγάπη
μια αγάπη που δε σβήνει
και οι φλόγες σχηματίζουν
της φυγής σου την σκιά.
Ένα είναι η σκιά σου
που την βλέπω να μ’ αφήνει
και το άλλο τα φιλιά σου
που έχουν γίνει χαρακιά.

Στερνή μου γνώση, να σ’ είχα πρώτα
Όταν του άνοιγα του έρωτα τη πόρτα
Μα αν γυρίσει, μην τον λυπάσαι
Να του φωνάξεις όπως έστρωσες κοιμάσαι.