Μέσα στις κάμαρες που ο έρωτας γεννιέται
εκεί που σμίγουν με τη φλόγα δυο κορμιά
παγώνει ο χρόνος και το όνειρο πλανιέται
σαν τον αρχάγγελο μ’ ορθάνοιχτα φτερά
παγώνει ο χρόνος και το όνειρο πλανιέται
σαν τον αρχάγγελο μ’ ορθάνοιχτα φτερά

Κεντούν το κάδρο της ψυχής
κάποιας αόρατης κλωστής κρυφά σημάδια
και αρματώνουν την καρδιά
να μη λυγάει τα δειλινά που νιώθει άδεια
Κεντούν το κάδρο της ψυχής
κάποιας αόρατης κλωστής κρυφά σημάδια
και αρματώνουν την καρδιά
να μη λυγάει τα δειλινά που νιώθει άδεια
που νιώθει άδεια

Πώς να κρατήσεις τις σταγόνες ευτυχίας
γλιστρούν και τρέχουν στα ρυάκια του κορμιού
κι έχουν τη γεύση μιας γλυκιάς μελαγχολίας
που πλημμυρίζει τις εικόνες του μυαλού
κι έχουν τη γεύση μιας γλυκιάς μελαγχολίας
που πλημμυρίζει τις εικόνες του μυαλού

Κεντούν το κάδρο της ψυχής
κάποιας αόρατης κλωστής κρυφά σημάδια
και αρματώνουν την καρδιά
να μη λυγάει τα δειλινά που νιώθει άδεια
Κεντούν το κάδρο της ψυχής
κάποιας αόρατης κλωστής κρυφά σημάδια
και αρματώνουν την καρδιά
να μη λυγάει τα δειλινά που νιώθει άδεια
που νιώθει άδεια