Σαν τα ζόμπι περπατούν, δίχως λόγο για να ζουν - Δεν μπορεί, κάτι θα `χει συμβεί.
Στον δικό τους κόσμο ζουν, χωρίς συναίσθημα κοιτούν - Ξαφνικά, όλα πήγαν στραβά.

Σαν ψέμα ωραίο, αλλάζει χρώματα η ζωή.
Ο χρόνος τελειώνει, σκοτάδι απλώνεται παντού.
Οι σκέψεις αδειάζουν και την πανσέληνο κοιτούν.
Κουρασμένες φιγούρες το πεζοδρόμιο προσκυνούν.

Πες μου ρε φίλε τι σ’ έκανε να διώξεις όλα τα όνειρα που κάναμε μαζί.
Πες μου ρε φίλε τι σ’ έκανε να νιώσεις τόση σαπίλα και δεν είσαι πια εδώ.
Πες μου ρε φίλε, πες μου δεν αντέχω, να σε κοιτώ και να μην είσαι πια εσύ.
Κοίτα κουράστηκα σε τοίχο να μιλάω και έτσι σ’ αφήνω το δρόμο σου να βρεις.

Σαν τα ζόμπι περπατούν, δίχως λόγο για να ζουν - Δεν μπορεί
Στον δικό τους κόσμο ζουν, χωρίς συναίσθημα κοιτούν - τη ζωή

Σαν ψέμα ωραίο, αλλάζει χρώματα η ζωή.
Ο χρόνος τελειώνει, σκοτάδι απλώνεται παντού.
Οι σκέψεις αδειάζουν και την πανσέληνο κοιτούν.
Κουρασμένες φιγούρες το πεζοδρόμιο προσκυνούν.

Πες μου ρε φίλε τι σ’ έκανε να διώξεις όλα τα όνειρα που κάναμε μαζί.
Πες μου ρε φίλε τι σ’ έκανε να νιώσεις τόση σαπίλα και δεν είσαι πια εδώ.
Πες μου ρε φίλε, πες μου δεν αντέχω, να σε κοιτώ και να μην είσαι πια εδώ.
Κοίτα κουράστηκα σε τοίχο να μιλάω - Παρ’ την καρδιά μου μα όχι το μυαλό.