Μαράθηκαν τα κάλη σου
ποιος σου ριξε βασκάνια
και από περαστικού λαλιά
μου ήρθαν τα μαντάτα

προχθές ήταν που μ άφησες
σήμερα με εξορίζεις
μα εγώ είμαι που σ έστειλα
γιατί βροχή θυμίζεις

ανθίσαν τα χορτάρια σου
οι γλάστρες μαραθήκαν
τα μαύρα λόγια σαν βολή
στο στόμα σου εμπήκαν

προχθές ήταν που μ άφησες
σήμερα με εξορίζεις
και απο τον κήπο μου ανθό
ποτέ σου δεν μυρίζεις

όμορφα λόγια ξέχασες
εσύ να ξεστομίζεις
μόν με βασκάνια και γυτιές
τον κόρφο σου στολίζεις