Τα θαύματα που έμαθα να μην τα περιμένω
μα βρήκαν δρόμο μυστικό και σύνορο κρυμμένο.
Κι αντάμωσα τα χρόνια μου σε αδειανό μπουκάλι
εκεί που όλα τέλειωσαν, εκεί αρχίζουν πάλι.

Άνοιξε τα μάτια σου στη μέρα
και περπάτα κόντρα στον αέρα,
στο σκοτάδι μάθε να παλεύεις
άμα θες στο φως να ξανανέβεις.

Μονάχος ξελογιάστηκα μα δεν το μετανιώνω
τα λάθη μου τα πλήρωσα κι ακόμα ξεχρεώνω.
Αν δεν ματώσεις μάτια μου στο πιο γλυκό φιλί σου
κι αν δεν πονέσεις μια σταλιά χαράμι πάει η ζωή σου.

Άνοιξε τα μάτια σου στη μέρα
και περπάτα κόντρα στον αέρα,
στο σκοτάδι μάθε να παλεύεις
άμα θες στο φως να ξανανέβεις.

Τα θαύματα που έμαθα να μην τα περιμένω
μα βρήκαν δρόμο μυστικό και σύνορο κρυμμένο.
Μικρά παιδιά τα χρόνια μου με χέρια ματωμένα
στο γέλιο τους θυμήθηκα να ζήσω και για μένα.