Φίλε που φεύγεις και περνάς
και τη ματιά σου δε γυρνάς
στάσου και σκέψου μια σταλιά
κάποια αγάπη σου παλιά
περνά σαν αστραπή
έτσι είναι η ζωή.

Κάπου σ’ είδα κάπου μ’ είδες,
κάπου χτίσαμε φωλιές,
κάπου γράψαμε σελίδες,
κάπου ανάψαμε φωτιές.

Μα απόψε που με είδες
καλησπέρα δε μου λες,
κάπου σ’ είδα κάπου μ’ είδες
τώρα ξέχασες το χτες.

Φίλε που φεύγεις γελαστός
τα `χει ο κόσμος μας αυτός
ένας να φεύγει να περνά
κι ο άλλος να μη λησμονά
ως τη στερνή πνοή
έτσι είναι η ζωή.

Κάπου σ’ είδα κάπου μ’ είδες,
κάπου χτίσαμε φωλιές,
κάπου γράψαμε σελίδες,
κάπου ανάψαμε φωτιές.

Μα απόψε που με είδες
καλησπέρα δε μου λες,
κάπου σ’ είδα κάπου μ’ είδες
τώρα ξέχασες το χτες.